Omdat deze blog een aantal beperkingen heeft heb ik een nieuwe website online gezet.
Daarom zullen op deze blog geen nieuwe artikelen meer worden geplaatst. Je kan hiervoor wel terecht op de nieuwe website:
http://www.wildenatuurinmechelen.be/
Artikelen van deze blog zullen in de loop van de komende maanden worden hernomen op de nieuwe site. Tot zover blijft deze blog nog bestaan.
Nic
Heggenduizendknoop behoort tot de duizendknoopfamilie (Polygonacea).
Engels:
Copse Bindweed
Frans: Renouée des haies
Duits:
Winden-Knöterich
Deze eenjarige, inheemse plant is een vrij
onopvallende klimplant die in de nazomer bloeit..
Heggenduizendknoop
Hij klimt omhoog
tegen andere planten, struiken, rasters of hekken. De stengels
kunnen meters lang worden en zo, als een deken over de andere
vegetatie heen liggen.
De plant is te vinden op droge,
voedselrijke grond, aan bosranden, in struikgewas, in ruigtes.
Duizendknopen zijn te herkennen aan de tuitjes op de stengel bij iedere knoop, waardoor de knopen extra geaccentueerd worden.
De
bladeren hebben een lange bladsteel, ze zijn driehoekig van vorm,
hebben een spitse top en een afgeronde pijlvormige voet.
Opgelet: Heggenduizendknoop groeit vaak samen met andere klimplanten zoals wingerd. In dat kluwen van bladeren is het blad van heggenduizendknoop niet altijd goed te herkennen. Let goed op de vorm van het blad om de soort te determineren.
Bladeren van heggenduizendknoop
De bloemen
zijn onopvallend wit tot iets rossig. Ze groeien in een tros. De
bloemdekslippen omsluiten een driehoekig zwart zaadje (nootje) dat
aan een klein beukennootje doet denken.
Vruchtjes van heggenduizendknoop
Heggenduizendknoop lijkt sterk op Zwaluwtong, een duizendknoop die
veel in de duinen voorkomt. De bloemsteel van de Heggenduizendknoop
is 5-8 mm lang, die van de Zwaluwtong 1-3 mm. Verder is de bloemsteel
geleed. Bij Heggenduizendknoop zit de geleding dicht bij de aanhechting met
de steel, bij de zwaluwtong zit de geleding boven het midden, dus
dicht bij de vrucht.
https://www.floravannederland.nl/planten/heggenduizendknoop
https://nl.wikipedia.org/wiki/Heggenduizendknoop
https://wilde-planten.nl/heggenduizendknoop.htm
https://www.yavannah.nl/detailpagina.php?groep=wilde_planten&soortnaam=heggenduizendknoop&lat=Fallopia%20dumetorum&soortid=666&catid=13&s=1
Donderdag 14 september 2023 had ik in Brugge afgesproken met Marc Willems voor een "photoshoot" in de bossen ten zuiden van Brugge. Marc heeft al jarenlang een blog over de wilde natuur in Brugge en het is mede dankzij zijn hulp, kennis en jarenlange ervaring dat ik met een gelijkaardig avontuur ben begonnen in Mechelen.
Op de blog van Marc Willems kan je een uitvoerig verslag lezen van die dag met, uiteraard, heel wat foto's.
https://wildeplanteninbrugge.blogspot.com/2023/09/photoshoot.html
Hieronder enkele foto's om alvast in de sfeer te komen.
 |
| domein Tudor |
 | ||
| Dagpauwoog |
 |
| Gele aardappelbovist |
 |
| Dubbelloof |
 |
| Kattenstaartamarant |
Engels:
Hop
Frans: Houblon
Duits: Hopfen
Hop is een overblijvende plant uit de Hennepfamilie (Cannabaceae).
Hopplant voor de fietstunnel onder de spoorweg (Zandpoortvest)
Hop is een kruidachtige slingerplant die over andere struiken en bomen in bossen groeit, maar inmiddels ook muren in een stedelijke omgeving weet te koloniseren. Het is een licht minnende soort. We herkennen hop vooral aan de hopbellen.
De jonge scheuten van hop verschijnen in het vroege voorjaar. Ze slingeren zich om elkaar heen, of ze zoeken steun bij andere struiken en bomen in de buurt om zo omhoog te klimmen. Een hopplant kan gemakkelijk 4 à 5 meter hoog kruipen.
De
lang gesteelde bladeren zijn handvormig.
Bladeren van hop
De
bloei loopt van juli t/m september. Er zijn mannelijke en
vrouwelijke planten. Bij de mannelijke
hopplant zie je tijdens de bloei op
elke steel slechts één bloem, bij de vrouwelijke bloeiwijzen staan
aan het eind van de pluimstelen aartjes met meer bloemen.
Vrouwelijke hopplant in bloei
Hieruit
ontwikkelen zich de karakteristieke eivormige vruchtkegels, die we
kennen als hopbellen. In augustus/september zie je ze aan de
vrouwelijke plant hangen.
Hopbellen
Hopbellen worden als conserveermiddel en als smaakmaker
gebruikt bij het brouwen van bier. Hopbellen werden al sinds de 9de
eeuw gebruikt om bier te kruiden. Bij het kweken zijn mannelijke
planten niet gewenst, want men wil niet dat er zaden worden gevormd.
Het zaad benadeelt namelijk de smaak.
De
blaadjes en jonge scheuten zijn eetbaar. Hopscheuten zijn zelfs erg
populair en staan bekend als een culinaire sensatie. Ze worden
gegeten als asperges en zijn erg prijzig omdat het plukken een
arbeidsintensieve klus is. Van de hopbellen kan je ook thee maken.
De
bittere geurstof uit de klieren van hopbellen is een kalmerend en
maagversterkend geneesmiddel. De stoffen in de plant die op hennep
lijken verklaren dit. Ze werden vaak in een kussensloop gestopt
tegen slaapproblemen.
https://www.ecopedia.be/planten/hop
https://www.floravannederland.nl/planten/hop/
https://wilde-planten.nl/hop.htm
https://www.stadsplanten.nl/2020/03/hop/
Alsemambrosia (Ambrosia artemisiifolia)
Alsemambrosia
is een eenjarige plant, die behoort tot de composietenfamilie
(Compositae).
Engels:
Annual Ragweed
Frans: Ambroisie annuelle
Duits: Hohe Ambrosie
De plant komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is vermoedelijk door de import van kippen- en vogelvoer hier geraakt. Ambrosia is het Griekse woord voor 'voedsel voor de goden', waardoor ze eeuwig leefden.
 |
| Alsemambrosia |
Ik vond de plant langs de fietsostrade richting Zemst.
De
plant groeit op landbouwgrond, braakliggende terreinen, verhardingen
en wegkanten.
 |
| Bladeren van Alsemambrosia |
 |
| Stengel van Alsemambrosia |
 |
| Boven de mannelijke bloemetjes, onderaan de vrouwelijke. |
De
mannelijke bloemen produceren grote hoeveelheden pollen die naar
beneden vallen en met enig geluk de vrouwelijke bloemen lagerop
bevruchten.
De vruchtbeginsels bestaan uit eivormige nootjes van
zo'n 2-3 mm die aan de bovenzijde een kroontje hebben van tanden. Met
die tanden kunnen ze in de vacht van dieren blijven hangen en zodanig
worden verspreid. Het zaad blijft lang kiemkrachtig.
De plant is niet eetbaar.
De plant werd gebruikt bij vrouwenziektes. Hij
werd ook gebruikt
als
antisepticum, braakmiddel en koortsverdrijvend middel.
Mensen die gevoelig zijn voor allergieën en astma kunnen beter uit de buurt van deze plant blijven. Je zet hem best ook niet in je eigen tuin.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Alsemambrosia
https://www.ecopedia.be/planten/alsemambrosia
https://www.floravannederland.nl/planten/alsemambrosia
https://www.wilde-planten.nl/alsemambrosia.htm
Cirsium is afgeleid van het Grieks kirsion (een soort distel). Oleraceum betekent als groente gebruikt of in moestuinen groeiend.
Engels:
Cabbage Thistle
Frans: Cirse maraîcher
Duits: Kohldistel
Moesdistel
is een inheemse, overblijvende plant. In Mechelen vind je de plant
onder meer langs de Dijle richting Muizen.
Moesdistel
Moesdistel hoort bij de Composietenfamilie (Asteraceae)
Moesdistel heeft een voorkeur voor zonnige of licht beschaduwde plaatsen op vochtige, voedselrijke en meestal kalkhoudende grond. De plant kan tot 150 cm hoog worden.
De
dikke stengels zijn hol en gegroefd. De bleekgroene bladen staan wijd
uit. De wortelbladen kunnen tot meer dan een halve meter lang worden.
Ze zijn langwerpig en naar de voet geleidelijk versmald.
Blad van Moesdistel
De
stengelbladen zijn eirond, naar de voet versmald en dan weer verbreed
tot een stengelomvattende voet. De bladrand is dubbel getand.
Stengelomvattend blad van moesdistel
De
bloemen groeien met twee tot zes dicht bij elkaar aan de stengeltop.
De lichtgele tot geelachtig witte hoofdjes zijn 2½-4 cm.
Bloem van moesdistel
De
hoofdbloei loopt van juni t/m september.
De bladeren hebben een koolachtige smaak. Jong kunnen ze rauw in salades verwerkt worden. Gehakte bladeren en de geschilde stelen kunnen in soepen en sauzen gebruikt worden. Ook de wortels kunnen gegeten worden. Ze kunnen zowel geraspt in salades als gekookt gegeten worden.
De
bloemen kunnen net als artisjokken gekookt gegeten worden.
De
thee van de wortels werd vroeger medicinaal gedronken bij reuma. De
thee is ook als tonicum gebruikt bij suikerziekte.
https://wilde-planten.nl/moesdistel.htm
http://www.natuur-keuken.nl/eten/moesdistel-een-zeer-gebruiksvriendelijk-wilde-groente/
Marjoleinbekje
komt uit het geslacht Chaenorhinum (Kierleeuwenbek).
Chaenorhinum
betekent “open snuit”. Origanifolium betekent dat het blad lijkt
op dat van Marjolein. De plant komt oorspronkelijk uit het westelijk
Middellandse -Zeegebied. Het betreft hier een vrij zeldzame,
overblijvende, soms tweejarige plant.
Marjoleinbekje
Ik trof deze plant aan in de 11 novemberstraat.
Engels:
Malling Toadflax
Frans: Linaire à feuilles d'origan
Duits:
Zwerglöwenmäulchen
De plant groeit op zonnige en warme plaatsen zoals
oude kalkrijke muren, tussen straatstenen, kalkrotsen en
puinhellingen.
Marjoleinbekje langs de straatkant
De liggende tot opstijgende stengels zijn meestal
vertakt en bezet met klierachtige haren. De plant wordt 5-30 cm hoog.
De onderste bladen zijn elliptisch, de andere zijn lancetvormig. De
bladeren worden tot 2,2 cm lang.
Marjoleinbekje bloeit van juni
t/m november.
Marjoleinbekje in bloei
De bloemen zijn tweeslachtig en blauwachtig paars
van kleur. De bovenste lip van de bloem is tweelobbig en de onderste
drielobbig. Er zijn vier meeldraden en een bovenstandig
vruchtbeginsel.
Na de bloei vormt zich een bolvormige doosvrucht.
De
plant wordt vaak aangeplant in rotstuinen en als muurbegroeiing.
https://wilde-planten.nl/marjoleinbekje.htm
https://www.stadsplanten.nl/2023/04/een-plant-met-een-lekker-bekkie/
